Vier weken rondreizen in het Diepe Zuiden was een grote gok. Onze Amerikaanse vrienden verklaarden ons gek om naar Alabama en Mississippi te gaan. Volgens hen is het er wreed warm en is er niets te zien. Maar om onze eindbestemming Louisiana te bereiken, moesten we door beide Staten passeren. Het is er inderdaad heel warm, we hadden alle dagen minstens 28 °C, maar een aantal dagen werden we ook getrakteerd op een onweer om u tegen te zeggen. Kort, maar krachtig. Veel klank en lichtspel en bakken regen in een kort tijdsbestek. Een half uur later zag je er niets meer van en liep het zweet van je lichaam af.
Er is wel degelijk iets te zien in het Diepe Zuiden. Zij die de gok durven nemen om het Diepe Zuiden te bezoeken, kunnen we het een en ander aanbevelen dat zeker de moeite is om te bezoeken. Let wel, wij beseffen goed dat niet iedereen dezelfde mening is toe gedaan en misschien in andere onderwerpen is geïnteresseerd. Bekijk naast onze aanbeveling zeker eens de website van deze plaatsen en lees de ervaringen van andere bezoekers op Tripadvisor.
Eén ding kunnen we iedereen aanraden: het lokale eten. Ga het niet eten in een restaurant van een keten, maar wel in een eetgelegenheid waar de lokale bevolking en het werkvolk hun lunch nuttigt. Het kost wat moeite om al de benamingen van de gerechten te ontcijferen, maar je zal het je niet beklagen. Ook niet in je buidel, een lunch kan je makkelijk vinden tussen 20-30 dollar voor twee personen, frisdrank inbegrepen. Houd er rekening mee dat de proporties Amerikaanse maten hebben en je dus zeker niet met een lege maag van tafel komt.
In de drie staten die wij bezochten, kunnen we zeker de Capitolen en de Oude Capitolen aanbevelen. Ze zijn gratis te bezoeken, meestal met een gids en het zijn pareltjes van architectuur. De Amerikanen houden in deze gebouwen nogal van grandeur. Zij die tijdens hun rondreis plannen om meerdere van deze Capitolen te bezoeken, moeten weten dat er een boekje bestaat waar ze bij je bezoek een stempel in plaatsen. Dit zijn wij maar te weten gekomen in Montgomery, Alabama. Wij hadden er ondertussen al 10 bezocht.
Alhoewel Colette en ik zeker niet hetzelfde idee hebben over wat we zeker moeten bezoeken en doen we elk een toegeving, de één wat meer dan de ander, vonden wij beiden dat je in Alabama zeker het Mobile Carnival Museum moet gezien hebben. Je krijgt een persoonlijke rondleiding waarbij alle aspecten van hun wijze van carnaval viering aan bod komen. Talrijke mensen hebben er een voltijdse betaalde job om de praalwagens en kostuums klaar te maken.
Anderhalf uur rijden ten Noorden van Birmingham bevindt zich het Jesse Owens Memorial Park te Danville. Het ligt op de plaats waar hij geboren is, in het midden van nergens. Het museum is klein, maar de video over zijn persoonlijke gewaarwording tijdens de Olympische Spelen en in het bijzonder zijn persoonlijk band met een Arische Duitser: Luz Long zullen ons steeds bijblijven. Ik dacht dat ik veel over deze periode wist, maar dit bleek daar toch even anders te zijn.
Voor de liefhebbers van tuinen kunnen we je zeker de Botanische tuin van Birmingham aanbevelen en in het bijzonder hun Japanse tuin. Het kan misschien niet tippen aan de Anderson Japanese Garden te Rockford, Illinois of Longwood Gardens te Kennett Square, Pennsylvania, maar het is wel gratis. Houd er wel rekening mee dat juni niet de ideale periode is om tuinen te bezoeken in het Diepe Zuiden. Het is er dan gemiddeld rond de 30°C. De bloemen en planten zien daar ook van af, juist zoals wij.
In Mississippi hebben wij de Golf kust, Natchez, Vicksburg en de hoofdstad Jackson bezocht. Vicksburg is zeker de moeite waard om te bezoeken. Hun muurschilderingen zijn één voor één pareltjes van kunst die daarenboven nog de geschiedenis van de stad vertellen. Het nationaal park is enkel de moeite om te bezoeken in de weekends omdat vrijwilligers dan demonstraties geven van de verschillende wapens en -technieken die werden gebruikt tijdens de burgeroorlog. Het aangename is dat ze het niet alleen tonen, maar dat een Parkwachter gelijktijdig een didactische uiteenzetting geeft.
Wil je landhuizen bezoeken van voor de burgeroorlog, dan moet je Natchez bezoeken. Deze stad werd grotendeels gespaard tijdens de burgeroorlog. Het probleem is dat je er ettelijke kunt bezoeken en dat je zorgvuldig op voorhand moet beslissen welke je gaat bezoeken. Niet in alle huizen mag je foto's nemen en wanneer je er meerdere wenst te bezoeken, ga je redelijk in je buidel moeten tasten. Wij hebben er dan ook voor geopteerd om enkel Melrose te bezoeken. Dit huis word beheerd door de National Park Service en het is een Parkwachter die de uitleg verstrekt.
Onze hoofdbestemming was New Orleans, Louisiana. Wij hadden grote verwachtingen van deze stad, maar eigenlijk was het Frans kwartier te New Orleans een grote tegenvaller. Je mag er wel met een pint in je hand op straat rondlopen, maar de reuk van urine, braaksel en paarden uitwerpselen moet je er wel bijnemen. We zijn er geweest en hebben het gezien, maar dit gedeelte van New Orleans is geen tweede bezoek waard. Gelukkig verzeilden we die dag op het Creole Tomato Festival waar we een aantal plaatselijke gerechten konden nuttigen en Colette er in slaagde om de kookboek van een lokale chef door hem te laten signeren. We hadden ons beperkt tot het bezoeken van het oostelijk gedeelte van Louisiana en kijken er nu achteraf met een goed gevoel naar terug.
De need for speed om mee te varen met een Airboat is vervuld. Erg ecologisch kan je het misschien niet noemen, alhoewel we toch ervan overtuigd waren dat de bestuurder/gids begaan was met en een goede praktische kennis had van de fauna en flora. Ter compensatie hebben we enkele dagen later een ecologische gidsbeurt ondernomen waar de nadruk lag op het overbrengen aan en het bewust maken van de bezoekers van de ecologische waarde van de moerasgebieden.
Een goede aanbieder van deze rondritten is een andere uitdaging. De niet-commerciële kan je moeilijk bereiken; ze hebben wel een website, maar je kan niet via deze weg boeken. Deze mensen regelen alles met hun gsm. Wij hebben dit ter plaatse laten regelen door ons hotel en dit verliep vlot en goed. Voor zij die zich zorgen maken over de muggen, kan ik je persoonlijk laten weten dat je op de rondvaarten op de moerassen er geen last van zult hebben. De libelle's doen hun werk uitstekend.
Het National WWII Museum te New Orleans is zeker te overwegen om te bezoeken. Je kan er gemakkelijk heel de dag in doorbrengen. Kan je de periode van je verblijf zelf vastleggen, zorg dan dat je eerst hun website consulteert om te zien welke show in de Stage Door Canteen plaats vindt.
Wij bezochten zo de Andrews Brothers, een muzikale parodie op de Andrews Sisters. Er is keuze genoeg en je hebt zelfs de mogelijkheid om vóór de show ter plaatse te dineren. Blijf na de show nog wat slenteren voor je de zaal verlaat. Je krijgt dan de gelegenheid om de artiesten te ontmoeten en samen met hen te poseren voor de foto.
Voor de tuinliefhebber raden we een bezoek aan Longue Vue House and Gardens aan. De eigenaars van dit landhuis hebben een deel van de tuin aangelegd met als inspiratie het Alhambra te Granada.
Tussen New Orleans en Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana, kan je meerdere plantages bezoeken. Ook hier is het moeilijk het kaf van het koren te scheiden. Wij opteerden na het consulteren van verschillende bronnen om de Laura Plantation te bezoeken. Het is een Creoolse suikerplantage. De memoires van de laatste eigenaars werden terug gevonden en dit laat hen nu toe een accuraat beeld aan de bezoekers te geven hoe het toen toeging op zo een plantage.
Zij die ons al enkele jaren volgen, vragen zich nu natuurlijk af, welk gedeelte wij volgend jaar op ons verlanglijstje hebben staan. Colette en ik hebben het hier al over gehad. Enkele weken voordat wij vertrokken naar het Diepe Zuiden hebben we het graf van een Amerikaanse sergeant die tijdens de Eerste Wereldoorlog overleed en begraven ligt op het Flanders Field American Cemetry te Waregem geadopteerd. Sgt Willis Burnworth werd geboren te Bremen, Ohio. Het is onze bedoeling om zijn levensverhaal zo goed en kwaad mogelijk te reconstrueren. Hoe we dit gaan combineren met een toeristische rondrit is een verhaal voor volgend jaar.
Er is wel degelijk iets te zien in het Diepe Zuiden. Zij die de gok durven nemen om het Diepe Zuiden te bezoeken, kunnen we het een en ander aanbevelen dat zeker de moeite is om te bezoeken. Let wel, wij beseffen goed dat niet iedereen dezelfde mening is toe gedaan en misschien in andere onderwerpen is geïnteresseerd. Bekijk naast onze aanbeveling zeker eens de website van deze plaatsen en lees de ervaringen van andere bezoekers op Tripadvisor.
Eén ding kunnen we iedereen aanraden: het lokale eten. Ga het niet eten in een restaurant van een keten, maar wel in een eetgelegenheid waar de lokale bevolking en het werkvolk hun lunch nuttigt. Het kost wat moeite om al de benamingen van de gerechten te ontcijferen, maar je zal het je niet beklagen. Ook niet in je buidel, een lunch kan je makkelijk vinden tussen 20-30 dollar voor twee personen, frisdrank inbegrepen. Houd er rekening mee dat de proporties Amerikaanse maten hebben en je dus zeker niet met een lege maag van tafel komt.
In de drie staten die wij bezochten, kunnen we zeker de Capitolen en de Oude Capitolen aanbevelen. Ze zijn gratis te bezoeken, meestal met een gids en het zijn pareltjes van architectuur. De Amerikanen houden in deze gebouwen nogal van grandeur. Zij die tijdens hun rondreis plannen om meerdere van deze Capitolen te bezoeken, moeten weten dat er een boekje bestaat waar ze bij je bezoek een stempel in plaatsen. Dit zijn wij maar te weten gekomen in Montgomery, Alabama. Wij hadden er ondertussen al 10 bezocht.
Alhoewel Colette en ik zeker niet hetzelfde idee hebben over wat we zeker moeten bezoeken en doen we elk een toegeving, de één wat meer dan de ander, vonden wij beiden dat je in Alabama zeker het Mobile Carnival Museum moet gezien hebben. Je krijgt een persoonlijke rondleiding waarbij alle aspecten van hun wijze van carnaval viering aan bod komen. Talrijke mensen hebben er een voltijdse betaalde job om de praalwagens en kostuums klaar te maken.
Anderhalf uur rijden ten Noorden van Birmingham bevindt zich het Jesse Owens Memorial Park te Danville. Het ligt op de plaats waar hij geboren is, in het midden van nergens. Het museum is klein, maar de video over zijn persoonlijke gewaarwording tijdens de Olympische Spelen en in het bijzonder zijn persoonlijk band met een Arische Duitser: Luz Long zullen ons steeds bijblijven. Ik dacht dat ik veel over deze periode wist, maar dit bleek daar toch even anders te zijn.
Voor de liefhebbers van tuinen kunnen we je zeker de Botanische tuin van Birmingham aanbevelen en in het bijzonder hun Japanse tuin. Het kan misschien niet tippen aan de Anderson Japanese Garden te Rockford, Illinois of Longwood Gardens te Kennett Square, Pennsylvania, maar het is wel gratis. Houd er wel rekening mee dat juni niet de ideale periode is om tuinen te bezoeken in het Diepe Zuiden. Het is er dan gemiddeld rond de 30°C. De bloemen en planten zien daar ook van af, juist zoals wij.
In Mississippi hebben wij de Golf kust, Natchez, Vicksburg en de hoofdstad Jackson bezocht. Vicksburg is zeker de moeite waard om te bezoeken. Hun muurschilderingen zijn één voor één pareltjes van kunst die daarenboven nog de geschiedenis van de stad vertellen. Het nationaal park is enkel de moeite om te bezoeken in de weekends omdat vrijwilligers dan demonstraties geven van de verschillende wapens en -technieken die werden gebruikt tijdens de burgeroorlog. Het aangename is dat ze het niet alleen tonen, maar dat een Parkwachter gelijktijdig een didactische uiteenzetting geeft.
Wil je landhuizen bezoeken van voor de burgeroorlog, dan moet je Natchez bezoeken. Deze stad werd grotendeels gespaard tijdens de burgeroorlog. Het probleem is dat je er ettelijke kunt bezoeken en dat je zorgvuldig op voorhand moet beslissen welke je gaat bezoeken. Niet in alle huizen mag je foto's nemen en wanneer je er meerdere wenst te bezoeken, ga je redelijk in je buidel moeten tasten. Wij hebben er dan ook voor geopteerd om enkel Melrose te bezoeken. Dit huis word beheerd door de National Park Service en het is een Parkwachter die de uitleg verstrekt.
Onze hoofdbestemming was New Orleans, Louisiana. Wij hadden grote verwachtingen van deze stad, maar eigenlijk was het Frans kwartier te New Orleans een grote tegenvaller. Je mag er wel met een pint in je hand op straat rondlopen, maar de reuk van urine, braaksel en paarden uitwerpselen moet je er wel bijnemen. We zijn er geweest en hebben het gezien, maar dit gedeelte van New Orleans is geen tweede bezoek waard. Gelukkig verzeilden we die dag op het Creole Tomato Festival waar we een aantal plaatselijke gerechten konden nuttigen en Colette er in slaagde om de kookboek van een lokale chef door hem te laten signeren. We hadden ons beperkt tot het bezoeken van het oostelijk gedeelte van Louisiana en kijken er nu achteraf met een goed gevoel naar terug.
De need for speed om mee te varen met een Airboat is vervuld. Erg ecologisch kan je het misschien niet noemen, alhoewel we toch ervan overtuigd waren dat de bestuurder/gids begaan was met en een goede praktische kennis had van de fauna en flora. Ter compensatie hebben we enkele dagen later een ecologische gidsbeurt ondernomen waar de nadruk lag op het overbrengen aan en het bewust maken van de bezoekers van de ecologische waarde van de moerasgebieden.
Een goede aanbieder van deze rondritten is een andere uitdaging. De niet-commerciële kan je moeilijk bereiken; ze hebben wel een website, maar je kan niet via deze weg boeken. Deze mensen regelen alles met hun gsm. Wij hebben dit ter plaatse laten regelen door ons hotel en dit verliep vlot en goed. Voor zij die zich zorgen maken over de muggen, kan ik je persoonlijk laten weten dat je op de rondvaarten op de moerassen er geen last van zult hebben. De libelle's doen hun werk uitstekend.
Het National WWII Museum te New Orleans is zeker te overwegen om te bezoeken. Je kan er gemakkelijk heel de dag in doorbrengen. Kan je de periode van je verblijf zelf vastleggen, zorg dan dat je eerst hun website consulteert om te zien welke show in de Stage Door Canteen plaats vindt.
Wij bezochten zo de Andrews Brothers, een muzikale parodie op de Andrews Sisters. Er is keuze genoeg en je hebt zelfs de mogelijkheid om vóór de show ter plaatse te dineren. Blijf na de show nog wat slenteren voor je de zaal verlaat. Je krijgt dan de gelegenheid om de artiesten te ontmoeten en samen met hen te poseren voor de foto.
Voor de tuinliefhebber raden we een bezoek aan Longue Vue House and Gardens aan. De eigenaars van dit landhuis hebben een deel van de tuin aangelegd met als inspiratie het Alhambra te Granada.
Tussen New Orleans en Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana, kan je meerdere plantages bezoeken. Ook hier is het moeilijk het kaf van het koren te scheiden. Wij opteerden na het consulteren van verschillende bronnen om de Laura Plantation te bezoeken. Het is een Creoolse suikerplantage. De memoires van de laatste eigenaars werden terug gevonden en dit laat hen nu toe een accuraat beeld aan de bezoekers te geven hoe het toen toeging op zo een plantage.
Zij die ons al enkele jaren volgen, vragen zich nu natuurlijk af, welk gedeelte wij volgend jaar op ons verlanglijstje hebben staan. Colette en ik hebben het hier al over gehad. Enkele weken voordat wij vertrokken naar het Diepe Zuiden hebben we het graf van een Amerikaanse sergeant die tijdens de Eerste Wereldoorlog overleed en begraven ligt op het Flanders Field American Cemetry te Waregem geadopteerd. Sgt Willis Burnworth werd geboren te Bremen, Ohio. Het is onze bedoeling om zijn levensverhaal zo goed en kwaad mogelijk te reconstrueren. Hoe we dit gaan combineren met een toeristische rondrit is een verhaal voor volgend jaar.
Het was heel fijn om jullie elke dag te volgen.
BeantwoordenVerwijderenBedankt.
Tof idee voor volgend jaar. Het lijkt me een spannende reis te worden. Alvast veel fun bij de voorbereiding.