We verlaten New Orleans en rijden naar Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana. Er wordt zwaar onweer voorspeld voor vandaag. We vertrekken dan ook vroeg zodat we tijdig aan de Laura plantation aankomen.
Het gebied tussen New Orleans en Baton Rouge staat vol van plantages die bezocht kunnen worden. Allemaal bezoeken is zotte werk, dus hebben we een keuze moeten maken. De Laura plantation is een Creoolse suikerplantage. In de jaren 80 werd ze opgekocht nadat de memoires van Laura werden gevonden in St Louis, Missouri.
Laura was de laatste eigenaar. Ze groeide hier wel op, maar nadat haar vader stierf, wilde ze de plantage niet runnen en verkocht ze het. Het is aan de hand van haar boek dat ze de plantage hebben kunnen reconstrueren. Haar voorouders waren Normandiërs die hier in 1804 een plantage begonnen. Toen haar overgrootvader stierf nam haar grootmoeder de zaak over en bouwde het uit tot één van de grootste plantages van het Zuiden. Er waren tegen de burgeroorlog meer dan 180 slaven tewerkgesteld, die allen op de plantage bleven tijdens de oorlog, ook al waren de eigenaars gevlucht. Na de oorlog gingen ze met dezelfde slaven gewoon verder.
Toen ze als klein meisje de letters VDP op de wangen van een oudere slaaf zag, vroeg ze wat dit betekende. De slaaf was als jonge man gevlucht en terug opgepakt. Als straf werd hij gebrandmerkt met deze letters. De afkorting stond voor Veuve Duparc. Iedereen wist zo dat hij eigendom was van haar grootmoeder. Laura deed alles om zeker niet de plantage te runnen. Haar familie sprak uitsluitend Frans. Ze ging dan ook Engels leren. Als streng opgevoede katholiek trouwde ze met een Presbyterian. In plaats van de stiel over te nemen van haar vader, liet ze haar moeder de zaak runnen. Uiteindelijk verkocht ze alles. Haar kinderen hebben er nooit gewoond. De nieuwe eigenaar runde de plantage tot 1984 en er woonden nog tot 1977 werkers in de slavenvertrekken.
Bij het bezoek kregen we in elke ruimte een ander verhaal waardoor we op het einde een goed beeld kregen van het leven op zo een plantage.
Van zodra we waren vertrokken, begon het te regenen. Hoe verder we reden, hoe harder het begon te regenen, inclusief bliksem en donder. We besloten dan ook de tweede plantage niet te bezoeken en door te rijden naar het State Capitol. Het werd pas in 1932 gebouwd en heeft liefst 30 verdiepingen.
Gelukkig heeft het een snelle lift (1 verdieping per seconde). Vanaf de 27e verdieping kregen we een spectaculair uitzicht over de stad en de Mississipi. Gelukkig was het toen alweer gestopt van regenen.
Bekijk de foto's van Vacherie en Baton Rouge op Picasa.
Het gebied tussen New Orleans en Baton Rouge staat vol van plantages die bezocht kunnen worden. Allemaal bezoeken is zotte werk, dus hebben we een keuze moeten maken. De Laura plantation is een Creoolse suikerplantage. In de jaren 80 werd ze opgekocht nadat de memoires van Laura werden gevonden in St Louis, Missouri.
Laura was de laatste eigenaar. Ze groeide hier wel op, maar nadat haar vader stierf, wilde ze de plantage niet runnen en verkocht ze het. Het is aan de hand van haar boek dat ze de plantage hebben kunnen reconstrueren. Haar voorouders waren Normandiërs die hier in 1804 een plantage begonnen. Toen haar overgrootvader stierf nam haar grootmoeder de zaak over en bouwde het uit tot één van de grootste plantages van het Zuiden. Er waren tegen de burgeroorlog meer dan 180 slaven tewerkgesteld, die allen op de plantage bleven tijdens de oorlog, ook al waren de eigenaars gevlucht. Na de oorlog gingen ze met dezelfde slaven gewoon verder.
Toen ze als klein meisje de letters VDP op de wangen van een oudere slaaf zag, vroeg ze wat dit betekende. De slaaf was als jonge man gevlucht en terug opgepakt. Als straf werd hij gebrandmerkt met deze letters. De afkorting stond voor Veuve Duparc. Iedereen wist zo dat hij eigendom was van haar grootmoeder. Laura deed alles om zeker niet de plantage te runnen. Haar familie sprak uitsluitend Frans. Ze ging dan ook Engels leren. Als streng opgevoede katholiek trouwde ze met een Presbyterian. In plaats van de stiel over te nemen van haar vader, liet ze haar moeder de zaak runnen. Uiteindelijk verkocht ze alles. Haar kinderen hebben er nooit gewoond. De nieuwe eigenaar runde de plantage tot 1984 en er woonden nog tot 1977 werkers in de slavenvertrekken.
Bij het bezoek kregen we in elke ruimte een ander verhaal waardoor we op het einde een goed beeld kregen van het leven op zo een plantage.
Van zodra we waren vertrokken, begon het te regenen. Hoe verder we reden, hoe harder het begon te regenen, inclusief bliksem en donder. We besloten dan ook de tweede plantage niet te bezoeken en door te rijden naar het State Capitol. Het werd pas in 1932 gebouwd en heeft liefst 30 verdiepingen.
Gelukkig heeft het een snelle lift (1 verdieping per seconde). Vanaf de 27e verdieping kregen we een spectaculair uitzicht over de stad en de Mississipi. Gelukkig was het toen alweer gestopt van regenen.
Bekijk de foto's van Vacherie en Baton Rouge op Picasa.
0 reacties:
Een reactie posten