Het wordt weer een warme dag met temperaturen van juist geen 35° C en weinig wind. Veel te warm om buiten rond te lopen. Tijdens de rit naar het Nationaal WW II Museum voel ik de zon branden op mijn voorarm. Te veel van het goede voor ons. We vinden een parking naast het museum voor een schappelijk prijs.
Bij het aankopen van de tickets ontmoeten we een bekende. Het is Courtney. De jonge dame die in de show "The Andrews Sisters" de pin up Peggy speelde. Ze herkent ons en we krijgen een warm ontvangst en de korting voor militairen er bovenop. Zelfs voor Colette, alhoewel ze al gepensioeneerd is. Dit noem ik nu eens service en dit allemaal met een brede lach en een vriendelijk woord. We kunnen echter niet langer met haar keuvelen want achter ons heeft zich ondertussen een lange rij met wachtende gevormd.
Het bezoek begint met een 4D film "Beyond All Bounderies", geregistreerd door Tom Hanks. Het is een indrukwekkende film met veel klank- en lichtspel waarin het verloop van deze oorlog wordt geschetst. Zoals het de Amerikanen betaamt wordt op het einde van de film spontaan geapplaudiseerd waarmee ze de veteranen willen bedanken voor hun diensten.
Naast de nieuwe blok met allerlei vliegtuigen van Boeing makelij, bezoeken we ook het oorspronkelijke museum waar D-Day wordt toegelicht evenals de amfibische oorlog in de Stille Oceaan. De reden waarom dit museum in New Orleans staat is te danken aan Andrew Higgins. Deze lokale bootbouwer kon de US Navy overtuigen dat zijn landingsvaartuig het vaartuig was dat ze zochten, om in een korte tijd de troepen veilig op het strand af te zetten. Zijn firma produceerde voor de oorlog al boten die konden gebruikt worden in de ondiepe baaien van de Mississippidelta. Hij had toen 50 mensen in loondienst. Hij moest verschillende fabrieken bijbouwen en verschafte zo 25.000 mensen, waaronder veel vrouwen, werk tijdens de oorlog.
In zo een museum bekijken wij beiden alles op ons eigen tempo. Het gebeurt dan ook wel eens dat we elkaar uit het oog verliezen. Vandaag was het van dat. Ik had het gedeelte van de amfibische landingen in de Stille Oceaan al 2 keer van voor naar achter afgelopen en kon haar niet vinden. De enigste conclusie die je dan kan treffen, is dat ze dit gedeelte al bekeken heeft en in de grote hal mij wel zou opwachten. Terwijl je wacht kan je je tijd op allerlei manieren doorbrengen. De meeste mensen wachten dan in stilte in een hoekje, terwijl Colette haar geliefde bezigheid doet: contact maken met de mensen die er rond lopen. Dit keer een veteraan van de oorlog en een vrijwilliger van het museum. Het brengt altijd iets op. Je leert de mensen kennen en je krijgt interessante informatie. De inside tip van vandaag was dat er tussen 3 en 6 uur happy hour wordt geserveerd in de plaatselijke bistro. Het is altijd aangenaam om een bezoek af te sluiten met een drankje.
Bekijk de foto's op Picasa.
Bij het aankopen van de tickets ontmoeten we een bekende. Het is Courtney. De jonge dame die in de show "The Andrews Sisters" de pin up Peggy speelde. Ze herkent ons en we krijgen een warm ontvangst en de korting voor militairen er bovenop. Zelfs voor Colette, alhoewel ze al gepensioeneerd is. Dit noem ik nu eens service en dit allemaal met een brede lach en een vriendelijk woord. We kunnen echter niet langer met haar keuvelen want achter ons heeft zich ondertussen een lange rij met wachtende gevormd.
Het bezoek begint met een 4D film "Beyond All Bounderies", geregistreerd door Tom Hanks. Het is een indrukwekkende film met veel klank- en lichtspel waarin het verloop van deze oorlog wordt geschetst. Zoals het de Amerikanen betaamt wordt op het einde van de film spontaan geapplaudiseerd waarmee ze de veteranen willen bedanken voor hun diensten.
Naast de nieuwe blok met allerlei vliegtuigen van Boeing makelij, bezoeken we ook het oorspronkelijke museum waar D-Day wordt toegelicht evenals de amfibische oorlog in de Stille Oceaan. De reden waarom dit museum in New Orleans staat is te danken aan Andrew Higgins. Deze lokale bootbouwer kon de US Navy overtuigen dat zijn landingsvaartuig het vaartuig was dat ze zochten, om in een korte tijd de troepen veilig op het strand af te zetten. Zijn firma produceerde voor de oorlog al boten die konden gebruikt worden in de ondiepe baaien van de Mississippidelta. Hij had toen 50 mensen in loondienst. Hij moest verschillende fabrieken bijbouwen en verschafte zo 25.000 mensen, waaronder veel vrouwen, werk tijdens de oorlog.
In zo een museum bekijken wij beiden alles op ons eigen tempo. Het gebeurt dan ook wel eens dat we elkaar uit het oog verliezen. Vandaag was het van dat. Ik had het gedeelte van de amfibische landingen in de Stille Oceaan al 2 keer van voor naar achter afgelopen en kon haar niet vinden. De enigste conclusie die je dan kan treffen, is dat ze dit gedeelte al bekeken heeft en in de grote hal mij wel zou opwachten. Terwijl je wacht kan je je tijd op allerlei manieren doorbrengen. De meeste mensen wachten dan in stilte in een hoekje, terwijl Colette haar geliefde bezigheid doet: contact maken met de mensen die er rond lopen. Dit keer een veteraan van de oorlog en een vrijwilliger van het museum. Het brengt altijd iets op. Je leert de mensen kennen en je krijgt interessante informatie. De inside tip van vandaag was dat er tussen 3 en 6 uur happy hour wordt geserveerd in de plaatselijke bistro. Het is altijd aangenaam om een bezoek af te sluiten met een drankje.
Bekijk de foto's op Picasa.
0 reacties:
Een reactie posten