Gisteren heeft de jonge dame van het hotel voor ons een plaats voor een swamp tour geregeld. Online konden we dit zelf niet regelen. We hadden haar gezegd dat we 's morgens wilden meegaan als er nog plaats was. Er was nog plaats om 08:00 hr, maar dit betekende wel dat we al om 06:30 hr moesten vertrekken. Het ontbijt begint ook op dat uur, dus we scharrelen wat mee en zullen het wel onderweg opeten.
In het Zuiden zijn ze niet gekend om zich aan de maximum snelheid te houden. Gedurende 2 weken steekt iedereen ons langs rechts en links voorbij als ik mij aan de maximun snelheid houd, dus rij ik gewoon mee met de flow en rij ik ook te snel. Op weg naar Breaux Bridge steekt de Sherif ons razendsnel voorbij, de max snelheid is 60 mph. Ik rijd achter een pickup en links van mij word ik voorbij gestoken door een SUV. In de verte staat er een voertuig op de pechstrook. De pickup wijkt uit naar links en ik sta oog in oog met de speedgun van de sherif die uit de kier van zijn deur op ons gericht is. Van geluk gesproken. De rest van de trip houd ik mij braafjes aan de regels.
Wij nemen samen met een Californische familie plaats in de boot voor een 2 uur durende rondvaart vol met verschillende fauna en flora. Ook hier is de gids een lokale inwoner die al 4 generaties leeft van de swamps.
Het vroege uur biedt ons de mogelijkheid om Lafayette te bezoeken. We zijn in het midden van een streek gekend als L'Acadia. Bewoond door nazaten van les Acadien, nu gekend als Cajuns. Voor onze lunch volgen wij de raad van het toerismebureau en het is één en al genieten van de plaatselijke kost.
Daarna dompelen we ons onder in de geschiedenis van deze inwoners. De meesten zijn Fransen die in de 18e eeuw uit het huidige Novia Scotia (Canada) werden verjaagd omdat ze niet wilden aansluiten bij de Engelsen. Ze eindigden na een lange omzwerving hier in Centraal-Louisiana. Ze pasten zich aan en konden hun taal behouden tot de regering begin 20e eeuw het Frans verbood in school. Ze werden veramerikaanst. Nochtans hebben wij vandaag veel mensen ontmoet die met genoegen in het frans met ons converseerden.
Om de dag te eindigen, dronken we nog een glas in Randol's op de tonen van Zydoco muziek gebracht door een lokale band. Het duurde niet lang voordat Colette van haar stoel kwam en het beste van haar op de dansvloer etaleerde. Haar enthousiasme werd door de lokale bevolking geapprecieerd.
Bekijk de foto's van Breaux Bridge en Lafayette op Picasa.
In het Zuiden zijn ze niet gekend om zich aan de maximum snelheid te houden. Gedurende 2 weken steekt iedereen ons langs rechts en links voorbij als ik mij aan de maximun snelheid houd, dus rij ik gewoon mee met de flow en rij ik ook te snel. Op weg naar Breaux Bridge steekt de Sherif ons razendsnel voorbij, de max snelheid is 60 mph. Ik rijd achter een pickup en links van mij word ik voorbij gestoken door een SUV. In de verte staat er een voertuig op de pechstrook. De pickup wijkt uit naar links en ik sta oog in oog met de speedgun van de sherif die uit de kier van zijn deur op ons gericht is. Van geluk gesproken. De rest van de trip houd ik mij braafjes aan de regels.
Wij nemen samen met een Californische familie plaats in de boot voor een 2 uur durende rondvaart vol met verschillende fauna en flora. Ook hier is de gids een lokale inwoner die al 4 generaties leeft van de swamps.
Het vroege uur biedt ons de mogelijkheid om Lafayette te bezoeken. We zijn in het midden van een streek gekend als L'Acadia. Bewoond door nazaten van les Acadien, nu gekend als Cajuns. Voor onze lunch volgen wij de raad van het toerismebureau en het is één en al genieten van de plaatselijke kost.
Daarna dompelen we ons onder in de geschiedenis van deze inwoners. De meesten zijn Fransen die in de 18e eeuw uit het huidige Novia Scotia (Canada) werden verjaagd omdat ze niet wilden aansluiten bij de Engelsen. Ze eindigden na een lange omzwerving hier in Centraal-Louisiana. Ze pasten zich aan en konden hun taal behouden tot de regering begin 20e eeuw het Frans verbood in school. Ze werden veramerikaanst. Nochtans hebben wij vandaag veel mensen ontmoet die met genoegen in het frans met ons converseerden.
Om de dag te eindigen, dronken we nog een glas in Randol's op de tonen van Zydoco muziek gebracht door een lokale band. Het duurde niet lang voordat Colette van haar stoel kwam en het beste van haar op de dansvloer etaleerde. Haar enthousiasme werd door de lokale bevolking geapprecieerd.
Bekijk de foto's van Breaux Bridge en Lafayette op Picasa.
0 reacties:
Een reactie posten