De weersvoorspelling noodzaakt ons tot een aanpassing van het programma. Een bezoek aan de kust wordt vervangen door een bezoek aan het Museum of Alabama en het slagschip USS Alabama. Vanaf morgen geven ze mooi weer en kunnen we de trip naar Biloxi doen.
Zoals de naam van het museum doet vermoeden, wordt de geschiedenis van Mobile getoond. Het begint echter met een collectie miniatuurhuizen. Het is verbazend hoe gedetailleerd ze gemaakt zijn. Het moet ontelbare uren en geduldig werk gekost hebben. Op de bovenverdieping krijgen we een beeld van de scheepsindustrie die onlosmakelijk verbonden is met een grote haven. We wagen ons zelf in een handaangedreven duikboot uit de burgeroorlog. Niet bepaald een aangename werkruimte voor grote mensen.
De USS Alabama is een zuster schip van de Wisconsin dat we al bezochten in Norfolk. Het speciale aan dit schip is dat we effectief alle dekken konden bezoeken dit in tegenstelling tot de Wisconsin. Zo stonden we op de plaats van waar de kapitein het schip beveelde en konden we de verschillende geschuttorens bezoeken. Hun website liet ons verstaan dat we hier ook in één van de galleys konden eten. Twee jaar geleden in Charleston was ons dat goed bevallen. Op dit schip waren er drie gekleurde routes voorzien.
Even snel doornemen en ja de rode route gaf de korste weg naar de galley. Groot was onze verbazing dat hier enkel plastiek voedsel uitgestald was. De groene route bevatte ook een galley, deze van de Warrant Officers. Maar om daar te geraken, moest je eerst de rode toer volledig aflopen. Zo maar in het wilde weg ernaar toegaan, is misschien mogelijk voor een ervaren zeerat, maar voor deze kaki zijn de verschillende levels, sections en divisions toch wat te verwarrend. Hoewel ik een Damar mee heb, weet ik uit ervaring dat haar oriëntatievermogen toch niet is wat het moet zijn. Dus hebben we braaf eerst de rode en daarna de groene pijlen gevolg, om eens aangekomen ook te moeten vasstellen dat ze er geen maaltijd opdienen. En zoals jullie al kunnen raden, viel er in de officierenmess op de gele volgweg ook geen lunch te rapen.
De sandwich in de taverne naast de giftshop zag er om 15:00 hr niet meer attractief uit. We besluiten dan maar om inkopen te doen in Walmart. Voor de mensen thuis: de Amerikaanse versie van Carrefour of Auchan.
Bekijk de foto's op Picasa.
Zoals de naam van het museum doet vermoeden, wordt de geschiedenis van Mobile getoond. Het begint echter met een collectie miniatuurhuizen. Het is verbazend hoe gedetailleerd ze gemaakt zijn. Het moet ontelbare uren en geduldig werk gekost hebben. Op de bovenverdieping krijgen we een beeld van de scheepsindustrie die onlosmakelijk verbonden is met een grote haven. We wagen ons zelf in een handaangedreven duikboot uit de burgeroorlog. Niet bepaald een aangename werkruimte voor grote mensen.
De USS Alabama is een zuster schip van de Wisconsin dat we al bezochten in Norfolk. Het speciale aan dit schip is dat we effectief alle dekken konden bezoeken dit in tegenstelling tot de Wisconsin. Zo stonden we op de plaats van waar de kapitein het schip beveelde en konden we de verschillende geschuttorens bezoeken. Hun website liet ons verstaan dat we hier ook in één van de galleys konden eten. Twee jaar geleden in Charleston was ons dat goed bevallen. Op dit schip waren er drie gekleurde routes voorzien.
Even snel doornemen en ja de rode route gaf de korste weg naar de galley. Groot was onze verbazing dat hier enkel plastiek voedsel uitgestald was. De groene route bevatte ook een galley, deze van de Warrant Officers. Maar om daar te geraken, moest je eerst de rode toer volledig aflopen. Zo maar in het wilde weg ernaar toegaan, is misschien mogelijk voor een ervaren zeerat, maar voor deze kaki zijn de verschillende levels, sections en divisions toch wat te verwarrend. Hoewel ik een Damar mee heb, weet ik uit ervaring dat haar oriëntatievermogen toch niet is wat het moet zijn. Dus hebben we braaf eerst de rode en daarna de groene pijlen gevolg, om eens aangekomen ook te moeten vasstellen dat ze er geen maaltijd opdienen. En zoals jullie al kunnen raden, viel er in de officierenmess op de gele volgweg ook geen lunch te rapen.
De sandwich in de taverne naast de giftshop zag er om 15:00 hr niet meer attractief uit. We besluiten dan maar om inkopen te doen in Walmart. Voor de mensen thuis: de Amerikaanse versie van Carrefour of Auchan.
Bekijk de foto's op Picasa.
0 reacties:
Een reactie posten