We vertrekken richting Jackson, de hoofdstad van Mississippi. Na het ophalen van de informatie in het toeristenbureau wandelen we richting Mississippi State Capitol. Onderweg passeren we de Governor's Mansion. Dit gebouw staat morgen op ons programma omdat het enkel open is van dinsdag tot vrijdag.
Na de obligatoire securitycheck staan we aan het informatiebureau. De dames heten ons van harte welkom en zijn zeer verbaasd en evenveel vereerd dat wij helemaal van België komen om hun State Capitol te bezoeken. Carolyn, de oudste van de dames, haalt de stempel uit en plaatst deze zorgvuldig in ons verzamelboekje. Ze is er helemaal van ontdaan. Blijkt dat dit haar allereerste stempel is die ze in een boekje mag zetten. Haar dag kan al niet meer stuk.
Onze gids voor vandaag is Montine. Een kleine oudere dame, van hetzelfde bouwjaar als mijn moeder, die op vrijwillige basis haar tijd doorbrengt met het begeleiden van de bezoekers. Fier vertelt ze over alles wat er zoal te zien is. Na een tijd hebben wij echter door dat ze een verplicht programma afloopt. Een vraag stellen die wat dieper ingaat in de architectuur of geschiedenis, is voor haar wat te hoog gegrepen. Ze geeft dat ook ridderlijk toe en wij kunnen dat appreciëren.
Bij onze terugkeer aan het informatiebureau hebben we nog een uitgebreid en een gezellig onder onsje met Montine en Carolyn. Vooral Montine vindt het spijtig dat ze niet kan meespreken over de Capitols van de andere Staten. Deze van vandaag is al ons 14e Capitol. Opeens valt mijn lodderig oog op een publiciteit. In het Old Capitol is een tentoonstelling over de architectuur van de 50 State Capitols. Ik geef het aan haar en zeg dat ze de mogelijkheid heeft om alle 50 State Capitols in één dag te bezoeken zonder de stad uit te moeten gaan.
Ze kijkt zoals een koe die een trein ziet passeren naar mij. Haar ongebrip is groot en ze begrijpt het niet goed. Met een klein beetje meer uitleg valt uiteindelijk haar denkbeeldige frank en krijgt ze de slappe lach. Achteraf blijkt dat ze vanmorgen zelf de publiciteit daar heeft neergelegd en zelfs niet had gekeken over wat het ging. Met een beetje geluk, zien we haar morgen terug in het Old Capitol wanneer wij het bezoeken en zij haar kennis van de andere Capitols gaat opfrissen.
Tot onze verbazing vinden wij in de gift shop een boek over de architectuur van de 50 Capitols. We kopen het om zo een beeld te hebben van welke wij nog moeten kunnen bezoeken. Daarenboven is het een exemplaar dat ondertekend is door de auteur.
In de namiddag stappen we het Mississippi Agriculture and Forestry Museum binnen. Het is misschien niet het modernste museum dat we al gezien hebben, maar de aanpak kan ons wel bekoren. Zo weten we nu hoe ze er in geslaagd zijn om hun katoenplanten zo te kweken dat de vruchten bestand zijn tegen rotten, gemakkelijker te bewerken zijn en minder vuildeeltjes bevatten.
Het meest interessante was echter de kweek van Catfish. Als je iemand in het Zuiden vraagt wat we zeker moeten gegeten hebben voordat we terugkeren naar België, zeggen de meesten Catfish. We hadden dit 2 jaar geleden ook al gehoord. Zelf ben ik geen grote viseter en Colette dacht dat deze vis teveel een zandsmaak zou hebben. Vorige week hebben we Catfish gegeten en het smaakte uitzonderlijk goed. Het had helemaal geen zandsmaak. In dit museum zijn we te weten gekomen hoe dit mogelijk is. Mississippi staat in voor 50% van de Catfish produktie. Integenstelling tot wat wij dachten, worden ze niet gevangen, maar gekweekt. De eitjes worden in een speciale bassin groot gebracht tot ze ongeveer 15 tot 20 cm groot zijn. Dan gaan ze in grote vijvers die in kleigrond werden uitgegraven en voorzien zijn van vers water uit ondergrondse bronnen. Het water wordt continu getest. Ze krijgen aangepaste voeding en verblijven dan 18 maanden in deze vijvers.
Wanneer ze worden gevangen, wegen ze ongeveer één kilo en worden in een grote watertank vervoerd. Bij hun aankomst worden ze binnen de 30 minuten gekuist, versneden en in ijs gelegd voor lokale levering of diepgevroren voor levering in verder gelegen delen van het land. Het hele kweek- en verwerkingsproces wordt gecontroleerd door de Federale Voedselkeuring.
Bekijk de foto's op Picasa.
Na de obligatoire securitycheck staan we aan het informatiebureau. De dames heten ons van harte welkom en zijn zeer verbaasd en evenveel vereerd dat wij helemaal van België komen om hun State Capitol te bezoeken. Carolyn, de oudste van de dames, haalt de stempel uit en plaatst deze zorgvuldig in ons verzamelboekje. Ze is er helemaal van ontdaan. Blijkt dat dit haar allereerste stempel is die ze in een boekje mag zetten. Haar dag kan al niet meer stuk.
Onze gids voor vandaag is Montine. Een kleine oudere dame, van hetzelfde bouwjaar als mijn moeder, die op vrijwillige basis haar tijd doorbrengt met het begeleiden van de bezoekers. Fier vertelt ze over alles wat er zoal te zien is. Na een tijd hebben wij echter door dat ze een verplicht programma afloopt. Een vraag stellen die wat dieper ingaat in de architectuur of geschiedenis, is voor haar wat te hoog gegrepen. Ze geeft dat ook ridderlijk toe en wij kunnen dat appreciëren.
Bij onze terugkeer aan het informatiebureau hebben we nog een uitgebreid en een gezellig onder onsje met Montine en Carolyn. Vooral Montine vindt het spijtig dat ze niet kan meespreken over de Capitols van de andere Staten. Deze van vandaag is al ons 14e Capitol. Opeens valt mijn lodderig oog op een publiciteit. In het Old Capitol is een tentoonstelling over de architectuur van de 50 State Capitols. Ik geef het aan haar en zeg dat ze de mogelijkheid heeft om alle 50 State Capitols in één dag te bezoeken zonder de stad uit te moeten gaan.
Ze kijkt zoals een koe die een trein ziet passeren naar mij. Haar ongebrip is groot en ze begrijpt het niet goed. Met een klein beetje meer uitleg valt uiteindelijk haar denkbeeldige frank en krijgt ze de slappe lach. Achteraf blijkt dat ze vanmorgen zelf de publiciteit daar heeft neergelegd en zelfs niet had gekeken over wat het ging. Met een beetje geluk, zien we haar morgen terug in het Old Capitol wanneer wij het bezoeken en zij haar kennis van de andere Capitols gaat opfrissen.
Tot onze verbazing vinden wij in de gift shop een boek over de architectuur van de 50 Capitols. We kopen het om zo een beeld te hebben van welke wij nog moeten kunnen bezoeken. Daarenboven is het een exemplaar dat ondertekend is door de auteur.
In de namiddag stappen we het Mississippi Agriculture and Forestry Museum binnen. Het is misschien niet het modernste museum dat we al gezien hebben, maar de aanpak kan ons wel bekoren. Zo weten we nu hoe ze er in geslaagd zijn om hun katoenplanten zo te kweken dat de vruchten bestand zijn tegen rotten, gemakkelijker te bewerken zijn en minder vuildeeltjes bevatten.
Het meest interessante was echter de kweek van Catfish. Als je iemand in het Zuiden vraagt wat we zeker moeten gegeten hebben voordat we terugkeren naar België, zeggen de meesten Catfish. We hadden dit 2 jaar geleden ook al gehoord. Zelf ben ik geen grote viseter en Colette dacht dat deze vis teveel een zandsmaak zou hebben. Vorige week hebben we Catfish gegeten en het smaakte uitzonderlijk goed. Het had helemaal geen zandsmaak. In dit museum zijn we te weten gekomen hoe dit mogelijk is. Mississippi staat in voor 50% van de Catfish produktie. Integenstelling tot wat wij dachten, worden ze niet gevangen, maar gekweekt. De eitjes worden in een speciale bassin groot gebracht tot ze ongeveer 15 tot 20 cm groot zijn. Dan gaan ze in grote vijvers die in kleigrond werden uitgegraven en voorzien zijn van vers water uit ondergrondse bronnen. Het water wordt continu getest. Ze krijgen aangepaste voeding en verblijven dan 18 maanden in deze vijvers.
Wanneer ze worden gevangen, wegen ze ongeveer één kilo en worden in een grote watertank vervoerd. Bij hun aankomst worden ze binnen de 30 minuten gekuist, versneden en in ijs gelegd voor lokale levering of diepgevroren voor levering in verder gelegen delen van het land. Het hele kweek- en verwerkingsproces wordt gecontroleerd door de Federale Voedselkeuring.
Bekijk de foto's op Picasa.
0 reacties:
Een reactie posten