I feel the need for speed. We reizen af naar swampland voor een airboattour. We hebben online een trip gereserveerd voor een tour met een Airboat. Eigenlijk een pontonboot met een grote vliegtuigmotor achteraan dat boven het water en zelfs land zweeft. Zo een vaartuig kost liefst 70.000 dollar. Onze gids Branden, rood baard voor de ingewijden zal ons rondvaren en de nodige uitleg geven.
De motor wordt gestart en wij varen buiten de geul. Eens buiten en de motor is warm hoor je het toerental verhogen en wij varen (vliegen ??) tegen 50-60 km/hr over het water tot wij aan een stopplaat komen. Het is duidelijk dat je hier niet zomaar kan rond varen. Ook al is er geen vaste grond, toch is het terrein verdeeld en enkel de eigenaar kan hier rondvaren en jagen. Jager is ook het beroep van Branden. In september mag er op alligator gejaagd worden. Per 0,22 km2 krijg de eigenaar een label. Eén label is goed voor 1 alligator, die je kan verkopen aan de opkoper. Daar de prijs enorm gedaald is de laatste jaren verkopen de meeste eigenaardig hun labels aan de grote jagers die het voor hen doen.
Wij stoppen in een open plek tussen de waterplanten. Uit het niets komen er 4 alligators naar de boot toe. Ze zijn het gewoon om een boot te zien. Ze associeren een boot met eten. Met stukjes kip krijgt de gids de alligator op de boot. De grote van een alligator wordt geschat door de lengte te meten tussen het begin van zijn bek en zijn ogen, elke inch staat gelijk met een voet. Deze alligator is een goede 10 voet, een goede 3 meter.
Deze streek wordt geteistert door uitheemse planten (waterhyacinten) en dieren (beverrat). Ze hebben hier geen natuurlijke vijanden zodat de plaatselijke bevolking hier oplossingen voor zoeken. De beverrat werpt tot vier keer per jaar een nest van 2 tot 6 jong. Om de verspreiding in te dijken, krijgen ze 5 dollar per ingeleverde staart.
Even verder stopt hij in een schaduwrijke plaats en haalt een kleine alligator boven. Iedereen mag hem vasthouden. Blijkt dat de grondeigenaars met een helikopter over hun terrein vliegen en de broedplaatsen markeren met palen zodat de kwekers en biologen de eieren kunnen komen ophalen.
Hoewel we met de boten over de moerassen vlogen, merkten we toch dat de piloten respect hadden voor de natuur en met veel passie spraken over hun beroep als wildbeheerders. Hun grootste zorg is echter dat de regering hun jachtvelden niet zal kunnen behoeden van aftakelen. Meer en meer krijgt zout water de overhand en stijgt het water bij elke storm waardoor de cipressen sneuvelen en de grond ten prooi is aan verdere erosie.
In de namiddag bezoeken we Longue Vue House en Garden. Het is warm en de zon brandt verradelijk. Het houdt ons echter niet tegen om van de pracht van de tuinen te genieten. Vooral de Spanish Court is mooi aangelegd. Ze is geïnspireerd op het Generalife in het Alhambra te Granada. Wij hebben het al een paar keer bezocht en wij moeten toegeven dat deze landschapsarchitect zijn werk goed heeft gedaan.
De oprichters van het huis, de familie Shipman, hebben zelfs hun eerste huis afgebroken om hun tweede huis zo te kunnen bouwen dat ze vanuit het huis konden genieten van de verschillende tuinen. Spijtig genoeg mochten er binnen geen foto's gemaakt worden.
Voor een huis van begin WO II was het heel vooruitstrevend gebouwd, inclusief centrale verwarming, airconditioning en een lift.
Bekijk de foto's van Marrero en Long Vue House op Picasa.
De motor wordt gestart en wij varen buiten de geul. Eens buiten en de motor is warm hoor je het toerental verhogen en wij varen (vliegen ??) tegen 50-60 km/hr over het water tot wij aan een stopplaat komen. Het is duidelijk dat je hier niet zomaar kan rond varen. Ook al is er geen vaste grond, toch is het terrein verdeeld en enkel de eigenaar kan hier rondvaren en jagen. Jager is ook het beroep van Branden. In september mag er op alligator gejaagd worden. Per 0,22 km2 krijg de eigenaar een label. Eén label is goed voor 1 alligator, die je kan verkopen aan de opkoper. Daar de prijs enorm gedaald is de laatste jaren verkopen de meeste eigenaardig hun labels aan de grote jagers die het voor hen doen.
Wij stoppen in een open plek tussen de waterplanten. Uit het niets komen er 4 alligators naar de boot toe. Ze zijn het gewoon om een boot te zien. Ze associeren een boot met eten. Met stukjes kip krijgt de gids de alligator op de boot. De grote van een alligator wordt geschat door de lengte te meten tussen het begin van zijn bek en zijn ogen, elke inch staat gelijk met een voet. Deze alligator is een goede 10 voet, een goede 3 meter.
Deze streek wordt geteistert door uitheemse planten (waterhyacinten) en dieren (beverrat). Ze hebben hier geen natuurlijke vijanden zodat de plaatselijke bevolking hier oplossingen voor zoeken. De beverrat werpt tot vier keer per jaar een nest van 2 tot 6 jong. Om de verspreiding in te dijken, krijgen ze 5 dollar per ingeleverde staart.
Even verder stopt hij in een schaduwrijke plaats en haalt een kleine alligator boven. Iedereen mag hem vasthouden. Blijkt dat de grondeigenaars met een helikopter over hun terrein vliegen en de broedplaatsen markeren met palen zodat de kwekers en biologen de eieren kunnen komen ophalen.
Hoewel we met de boten over de moerassen vlogen, merkten we toch dat de piloten respect hadden voor de natuur en met veel passie spraken over hun beroep als wildbeheerders. Hun grootste zorg is echter dat de regering hun jachtvelden niet zal kunnen behoeden van aftakelen. Meer en meer krijgt zout water de overhand en stijgt het water bij elke storm waardoor de cipressen sneuvelen en de grond ten prooi is aan verdere erosie.
In de namiddag bezoeken we Longue Vue House en Garden. Het is warm en de zon brandt verradelijk. Het houdt ons echter niet tegen om van de pracht van de tuinen te genieten. Vooral de Spanish Court is mooi aangelegd. Ze is geïnspireerd op het Generalife in het Alhambra te Granada. Wij hebben het al een paar keer bezocht en wij moeten toegeven dat deze landschapsarchitect zijn werk goed heeft gedaan.
De oprichters van het huis, de familie Shipman, hebben zelfs hun eerste huis afgebroken om hun tweede huis zo te kunnen bouwen dat ze vanuit het huis konden genieten van de verschillende tuinen. Spijtig genoeg mochten er binnen geen foto's gemaakt worden.
Bekijk de foto's van Marrero en Long Vue House op Picasa.
0 reacties:
Een reactie posten